Jim Jarmusch veroverde vanaf de vroege jaren ’80 de art house-wereld met meesterwerken als Stranger Than Paradise (1984), Down by Law (1986), Mystery Train (1989), Dead Man (1995), Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999), Broken Flowers (2005), Only Lovers Left Alive (2013) en Paterson (2016). Als minimalistische filmmaker geeft hij de voorkeur aan sfeer boven traditionele verhaallijnen, altijd met een kenmerkende droge humor.
Muziek is een rode draad in Jarmuschs werk. Zelf was hij actief in de New Yorkse no wave- en postpunkscene en speelde gitaar bij de Del Byzanteens. Zijn films zijn ook een podium voor iconische muzikanten zoals Tom Waits, Screamin’ Jay Hawkins, RZA, Jack & Meg White en Iggy Pop. De soundtracks zijn al even legendarisch, met bijdragen van artiesten als EARTH, Sunn O))), Neil Young en Mulatu Astatke.
Een hoogtepunt in zijn oeuvre is de samenwerking met Jozef van Wissem, wiens hypnotische luitspel de melancholische sfeer van Jarmuschs vampierenfilm Only Lovers Left Alive perfect weet te vangen.
Jim Jarmusch en Jozef van Wissem ontmoetten elkaar in 2006 in de straten van New York. Jarmusch broedde op dat moment op een vampierenfilm en wilde de New Yorkse Nederlander er maar wat graag muziek voor laten schrijven.
Van Wissem is een luitspeler en componist en laat zich – net als Jarmusch – niet vastpinnen op één genre. Zijn avant-gardistisch minimalisme-met-een-scheut-barok vormde een gedroomd geluidstapijt voor Jarmusch' offbeat vampierenfilm. Only Lovers Left Alive werd genomineerd voor de Palme d'Or in Cannes en kaapte er zowaar de Best Soundtrack Award weg. Een langdurige muzikale vriendschap was geboren.
Jarmusch speelt al sinds eind jaren '70 af en aan gitaar in bands, en in 2011 traden ze voor het eerst samen op. Het gitaarspel van Jarmusch vulde daarbij Van Wissems hypnotiserende, cirkelvormige muzikale frasen perfect aan. Een eerste album, Concerning the Entrance Into Eternity (Important Records), volgde. Ondertussen brachten ze al een viertal platen uit op gerenommeerde labels als Important en Sacred Bones. Volgens Jarmusch zijn het composities van Van Wissem waarbij hij de achtergronden inkleurt, vergelijkbaar met de scenic in een filmopname.
