Flashback'ske naar 2003: de negentienjarige muziekstudent uit Engeland Patrick Wolf heeft net zijn debuut uit. Lycanthropy is een unieke blend van traditionele folk, pop, duistere fantasy, drumcomputers en het instrumentarium van een barokorkest. Het wordt jubelend onthaald en Wolf wordt op het schild gehesen als muzikaal wonderkind. De trein is vertrokken: hij duikt op als violist bij grootheden als Arcade Fire en CocoRosie, rijgt de ene tour aan de andere en brengt met de regelmaat van de klok albums uit, met de wondermooie akoestische anthology-plaat Sundark and Riverlight (2012) als sluitstuk.
Maar dan kent het sprookje van het weerwolf-wonderkind een duistere wending: burn-out, verslavingsproblemen en een bankroet - inclusief juridische veldslag - zorgen voor een creatieve impasse van 10 jaar.
Pas in 2023 steekt hij met EP The Night Safari opnieuw het hoofd boven water. Vandaag is de 41-jarige Wolf helemaal terug met een hoopvol zevende studio-album 'Crying The Neck' - geïnspireerd door het rouwproces om het recente verlies van zijn moeder. Kleppers als Zola Jesus, Serafina Steer, drummer Seb Rochford en Wolfs zus Jo Apps tekenen alvast present en de Wolf huilt weer als vanouds naar de maan.
