A season of Encounters

Theatergezelschap Forced Entertainment schopt graag tegen de conventies van het theater. Geen betere manier om zijn 40ste verjaardag te vieren dan met een voorstelling die zowel speels en komisch is, als verontrustend en bloedserieus. ‘Signal to Noise’ is een opzwepend spektakel dat langzaam uit elkaar valt. 

Het publiek wordt ondergedompeld in een meeslepende ontmoeting tussen de artiesten. AI-stemmen worden ingezet om de tekst uit te voeren. Het klinkt allemaal goed, min of meer menselijk, min of meer echt. Wat kan er misgaan? Bizarre conversaties vermengen zich met onverwachte weerberichten, onafgemaakte grappen en interviews die nergens op slaan. De Britse theaterlegende Tim Etchells laat ruis, xylofoons en vertraagde klassieke strijkers, beats, grunge gitaren en vogelgezang aandragen om het geheel tot leven te brengen.

Maar het zijn de performers die het hart van de voorstelling vormen. Ze staan op het podium met een energie en inventiviteit die Forced Entertainment tot zijn visitekaartje heeft gemaakt. Zes performers navigeren door een wereld van beperkingen, valstrikken en gewoontes met taal, muziek en beweging. Ze roepen een vreemde wereld op en vragen zich af: wat is er menselijk en wat niet?

Met de dansvoorstelling ‘every_body’ onderzoekt danser en choreograaf Alexander Vantournhout samen met Emmi Väisänen alledaagse bewegingen. Een eenvoudige handdruk verandert in een bijzonder samenspel van armen, ellebogen en schouders. Tijdens een eindeloze wandeling tonen hun benen en voeten wat ze nog allemaal in hun mars hebben. 

'Every_body' ontwikkelt zich tot een choreografie waarin de meest subtiele bewegingen merkwaardig worden. Componist en gitarist Geoffrey Burton schreef de begeleidende soundtrack. De kostuums en scenografie zijn ontworpen door multidisciplinair modeontwerper Tom Van der Borght, die een surreëel universum creëerde voor dit bewegingsspel.

Vantournhout maakte eerder al duets als ‘Through the Grapevine’ (2020), ‘La Rose en Céramique’ (2018), en ‘Raphaël’ (2017). Met deze voorstelling zet hij een volgende stap in het ontleden van alledaagse bewegingen om zo de grenzen van het menselijke lichaam te verleggen.

Hoe kan bearnaisesaus ons iets leren over seksuele verlangens? De Berlijnse performer en maker Sophie Guisset zoekt het voor ons uit. Met ‘Vanilla’ verkent ze de relatie tussen genot, seksueel verlangen en voedsel. 

Samen met performers Enis Turan en Cee Füllemann baant Guisset zich een weg door verschillende kamers vol sensuele ervaringen. Persoonlijke en imaginaire verhalen komen tot leven met eiwitten - of is het glijmiddel? - appeltaarten en sauzen waarmee de performers elkaar opgeilen. Samen met een waaier aan fetisjen en verhalen wakkeren ze de fantasie aan.  

‘Vanilla’ kijkt voorbij de grenzen van wat we als “normaal” seksueel gedrag bestempelen. Met een opvallende openheid en speelsheid worden seksualiteit en fetisjisme uit het duister gehaald.  

Het Zwitsers-Spaans duo Tanya Beyeler en Pablo Gisbert vormt de drijvende kracht achter het collectief El Conde de Torrefiel. Samen dagen ze het Europese theater al jaren uit met voorstellingen waarbij ze theater en muziek mengen met dans, muziek en storytelling. ‘La luz de un lago’ gaat nog een stap verder en verlegt de grenzen van onze verbeelding. 

In ‘La luz de un lago’ word je ondergedompeld in een imaginaire film. Via woorden en geluiden ontdek je fragmenten uit het leven van personages die op verschillende plaatsen en in verschillende tijden leven. De verhalen verschijnen, verdwijnen en zijn met elkaar verweven: een koppel dat elkaar ontmoet op een concert in Manchester, twee geheime geliefden in Athene, een transseksuele vrouw in Parijs en een première in het Fenice Opera in Venetië. ‘La luz de un lago’ gaat over liefde, werk en geweld in een wereld die visueel instort tussen mirages, trompe-l'oeils en hallucinaties.

Voor de beelden zal dus je verbeelding moeten zorgen. El Conde de Torrefiel zorgt wel voor een innovatieve enscenering met scenografische muren, geprojecteerde tekst, voice-overs en een meeslepende geluidscompositie. 

Hoe kan geweld worden afgebeeld zonder het goed te keuren? Davi Pontes en Wallace Ferreira staan aan het roer van een trilogie die zich verzet tegen fysiek, denkbeeldig en epistemologisch geweld. Het derde en laatste deel, ‘Repertoire N.3’, is een vurige kritiek op de structurele onderdrukking waarmee zwarte lichamen worden geconfronteerd. 

Met verwijzingen naar martial arts en capoeira dagen Pontes en Ferreira de status quo uit en bieden ze een alternatieve visie op een wereld waarin zwarte levens eindelijk erkend en geëerd worden. Ze doorbreken stereotiepe denkbeelden over geweld en tonen hoe gemarginaliseerde groepen de wereld ervaren. 

Laat je meeslepen door een anti-koloniale choreografie die de grenzen van de moderne dans verlegt en zich een weg naar een toekomst baant waarin gelijkheid en waardigheid voorop staan.

Een vreemd spektakel op ijs en een glad podium vormen samen de tweedelige voorstelling ‘Fluids’, een eerste samenwerking tussen het Finse kunstcollectief WAUHAUS en het Estse dansproductiehuis Sõltumatu Tantsu Lava. 

De lichamen van de performers begeven zich op een onmogelijk glad podium. Ze zijn kwetsbaar, beperkt in hun beweging en lossen al dansend in elkaar op. Met J-Lube, een zeer effectief glijmiddel, worden ze gedwongen tot een onstabiele bewegingstaal die voortdurend twijfelt tussen onhandigheid en gratie. 

Hoe kunnen we ons laten ontroeren door een ander? Hoe kunnen we ons laten verrassen door emoties in plaats van altijd de loop van ons leven te willen bepalen? ‘Fluids’ nodigt het publiek uit om empathie, intimiteit en mislukking te ervaren.

Tsjernobyl, 26 april 1986. Door de ontploffing van een reactor neemt het leven van de mensen in en rond de stad Pripyat een drastische wending. Haast iedereen wordt geëvacueerd en keert nooit meer terug. Iedereen, behalve Pétro en Nadia. Met ‘Zvizdal’ maakt het theatergezelschap BERLIN een warm, diepmenselijk portret van een koppig koppel dat weigerde hun huis te verlaten na deze kernramp. 

Bijna veertig jaar na datum wonen Pétro en Nadia nog steeds in hun oude dorp. Een spookdorp. Vijf jaar lang reisde BERLIN geregeld naar Tsjernobyl om hen te interviewen en om vat te krijgen op hun leven en keuzes. Hoe dragen ze een jarenlang leven in complete afzondering? We zien Pétro en Nadia, ondertussen de 80 jaar ver voorbij, onverwoestbaar stand houden in een besmette zone en zelfverkozen eenzaamheid. Geen stromend water, elektriciteit, telefoon of post. Wel nog het bijgeloof, wodka, het vloeken, zingen en de ouderdomskwalen. 

‘Zvizdal’ is het zesde deel van de reeks ‘Holoceen’, waarmee BERLIN ons tijdperk tracht te vatten. Film, poëzie en documentaire worden vermengd met theater en fictie. Het resultaat is een universeel verhaal over eenzaamheid, overleving, armoede, hoop en liefde.

Van de spirituele jazz van Alice Coltrane en Bheki Mseleku naar pantsula, de Zuid-Afrikaanse dans die een volledige generatie een stem gaf tijdens de apartheid. Met ‘blue nile to the galaxy around olodumare’ verdiept choreograaf en danser Jeremy Nedd zich in de zwarte diaspora en dompelt ons onder in een kosmische, afrofuturistische ervaring. 

Samen met het danscollectief Impilo Mapantsula slaat Nedd een brug van jazz als uitdrukking van Afro-Amerikaanse zelfbeschikking naar Pantsula, een krachtige bewegingstaal die bekend is om zijn virtuoze voetenwerk. Zowel in de muziek als in de dans staat improvisatie centraal. 

De voorstelling is geïnspireerd op kosmische fenomenen: van de geboorte van een sterrenstelsel tot de dood van een ster.  Door de energieke en lyrische jive-stijl van de pantsula te verbinden met echo’s van “vroegere” protesten tegen onderdrukking, staan de performers stil bij de compressie van ruimte en tijd, en onze illusies van vooruitgang richting de toekomst. 

MERIDIAN BROTHERS, afkomstig uit Bogotá - Colombia, speelt al sinds 1998 een unieke exotica-blend onder de noemer 'neotropicalism'. Eblis Álvarez (componist en multi-instrumentalist) steekt zijn bewondering voor het tropicalismo van de jaren '60 en '70 - de stroming die o.a. Gilberto Gil en Caetano Veloso voortbracht - dus niet onder stoelen of banken.

MERIDIAN BROTHERS begon als een klein muzikaal laboratorium dat hun muziek op cassettes verspreidde. Vanaf 2007 werd het project ook een live-act, die op vandaag bestaat uit María Valencia (blaasinstrumenten, percussie en keyboards), Eblis Álvarez (zang, gitaar en regie), Mauricio Ramírez (Drums), Alejandro Forero (keyboards), César Quevedo (bas) en technicus Alejandro Araujo.

NADINE SHAH
De Schotse met Pakistaans-Noorse roots Nadine Shah wordt - zowel qua stem als qua mystiek - vaak omschreven als een mix van PJ Harvey en Nick Cave. Ze debuteerde in 2012 met twee EP's met haar broeierige, atmosferische mix van middernachtelijke lonerpop en indierock, gevolgd door het album 'Love Your Dum and Mad' in 2013. 

Op haar derde (voor een Mercury Prize genomineerde) album 'Holiday Destination' uit 2017 ging de activistische Shah de confrontatie aan met rechts nationalisme en de conservatieve regering rondom de voortdurend benarde situatie van vluchtelingen. 

Op haar nieuwste album 'Filthy Underneath' beschrijft ze een periode van ongekende turbulentie in haar leven. De productie - in samenwerking partner in crime Ben Hillier - laat de demonen die ze gedurdende haar 37 levensjaren heeft bedwongen met een balletachtige schoonheid voorbijdansen. Topalbum, en nu al een hoogtepunt in het najaar van Club Wintercircus. 

NADIEM SHAH
Name twin alert! Nadiem Shah was 10 jaar lang één van de drijvende krachten achter de muziek die je op Studio Brussel hoorde, voor het grootste deel tijdens “de jaren nul”. Enkele van zijn collega’s op de muziekredactie toen: Eppo Janssen, Ayco Duyster, Kirsten Lemaire, Philippe Cortens, Otto Jan Ham… Goed volk!

Ondertussen runt hij al even lang het label Eskimo Recordings bij de Gentse platenfirma N.E.W.S. waar hij muziek uitbrengt van artiesten als Aili & Transistorcake, Psychemagik, Antenna, Curses en meer. Een muzikale all-rounder die ook met gitaren aan de slag kan (zie ook ‘Eppo & Friends’ op Pukkelpop) en die omwille van evidente redenen het werk van Nadine Shah als geen ander kent.

UFOMAMMUT is een Italiaans trio dat als sinds 1999 onvermoeibaar aan de weg timmert. Hun handelsmerk: trage, slopende doom metal met een fikse scheut psychedelica. En zoals elke goede psychedelische trip is de muziek van Ufomammut onlosmakelijk verbonden met beeldende kunst. Gitarist Poia en bassist/zanger Urlo zijn stichtende leden van het grafische collectief Malleus en beschrijven hun langere composities "als een schilderij", kwestie van het belang van beeldende kunst in hun muziek te onderstrepen. 

Hun laatste plaat ‘Fenice’ - de eerste met drummer Levre - is een conceptplaat die uit één lange track bestaat, verdeeld in zes delen. Fenice is een uitgesponnen innerlijke bespiegeling over wedergeboorte, uiteraard overgoten met de enige echte UFOMAMMUT-saus: zware riffs, synths en vocale effecten. 

Met meer dan 800 concerten over de hele wereld en optredens op de meest prestigieuze muziekfestivals (Hellfest, Roskilde, Copenhell, Roadburn,...) 1 EP en 5 albums, kan CELESTE beschouwd worden als een van de belangrijkste bands van de beroemde Franse Avant Garde black metalscene.

CELESTE brengt een mix van Sludge / Post-hardcore met vleugjes Black Metal en doom.

Total darkness in sfeer, en dat mag je ook best letterlijk nemen. De live shows van CELESTE zijn uniek omdat de band speelt in totale duisternis, met alleen een rode lampen op hun hoofd (en een stroboscoop).

Lander & Adriaan is een Belgisch duo met drummer Lander Gyselinck (Stuff., Beraadgeslagen, LABtrio) en Adriaan Van de Velde (Pomrad, Mauro Pawlowski, J. Bernardt). Hun gemeenschappelijke voorliefde voor gelikte digitale synths en jaren '90 underground dance bracht hen tijdens de lockdown van 2020 op het idee samen uitgebreid te gaan jammen. Na een aantal zeer succesvolle under-the-radar concerten namen ze in de zomer van 2021 een album op.

Hun zacht gestoorde mashup van jaren '90 Chicago juke, Detroit techno, UK-Funky, Classic rave met melige jazzfusion en mondaine jazzimprovisatie brengt je naar een aangenaam gestoord rijk van unguilty pleasures, funky weirdness en pure opwinding.

Voor deze show zetten we dit onnavolgbare duo op een podium in het midden van onze ronde club, omsingeld door publiek én het sound system. En alsof dat nog niet genoeg is geven tickets voor Lander & Adriaan ook toegang tot de aansluitende party... You know what to do!

Tegenwoordig verkoopt Berre grote zalen uit, maar twee jaar geleden was Berre’s livemuziek nog voornamelijk in het openbaar te horen. Hij begon als straatmuzikant en deelde zijn covers op TikTok, onder meer vanuit de garage van zijn ouders. Deze video's gingen snel viraal, waardoor zijn kenmerkende stem letterlijk de hele wereld rondging. Zijn debuutsingle “Say My Name” werd een instant succes, waarmee hij het in één klap tot volwaardig artiest schopte. Ook bij zijn daaropvolgende singles, waaronder "Better Off Alone", "Thrill Of It All" en "Kissing Strangers", liepen de streams tot in de miljoenen.

Wie te laat kwam voor tickets voor de uitverkochte shows in AB en Pukkelpop weet wat gedaan: tickets gaan in verkoop op woensdag 24 april om 11 uur…

Tijdens deze tour zullen ze worden vergezeld door percussionist Tlacael Esparza, die zich als vast lid heeft aangesloten. Fans kunnen zich verheugen op nieuw werk. Tickets zijn te koop vanaf vrijdag 17 mei om 10 uur.

In de zomer van 2011 maakte de Amerikaanse gitarist Dave Harrington deel uit van de live band van Nicolás Jaar die tourde door Europa en Australië ter ondersteuning van zijn doorbraakdebuutalbum 'Space Is Only Noise’. Tijdens die tour experimenteerden beiden elk vrij moment om een nieuw klankenpalet te creëren. Het resultaat? Een donkere en sluipende mix van elektronica en psychedelisch getinte rock op een bedje van Jaars spookachtige vocalen van waaruit hun titelloze EP in 2011 ontsproot. Ook remixten ze op wonderlijke wijze het volledige album 'Random Access Memories' van Daft Punk dat miljoenen keren werd beluisterd: "Het project overstijgt de standaard remixplaat en het duo wordt alom geprezen voor hun vermogen om originaliteit en speelsheid in evenwicht te houden” (Focus Knack).

In 2013 verscheen dan hun debuutalbum 'Psychic’, voorafgegaan door de single 'Golden Arrow'. De plaat kreeg een 9.0 van Pitchfork en de New York Times noemde het "de soundtrack van een verloren gegane David Lynch sci-fi film".

In 2021 volgde het langeverwachte tweede album, ‘Spiral’, voorafgegaan door singles ‘Liberty Bell’, ‘The Limit’ en ‘Lawmaker’. Na acht jaar kondigde DARKSIDE hun terugkeer naar Europese podia, met headline-shows in Parijs, Toulouse, Manchester en Londen, meerdere residenties op de festivals Nuits Sonores en Le Bon Air in Frankrijk, en optredens op Primavera Sound Barcelona en Madrid. Ook in België traden ze op voor een uitverkocht Koninklijk Circus, de tickets vlogen in een mum van tijd de deur uit.

Moor Mother

Camae Ayewa aka Moor Mother is dichteres, kunstenaar, muzikant en activist en opereert vanuit Philadelphia. Haar muziek is een sfeervol lappendeken van spoken word, elektronica en instrumentatie, waar Sun Ra in het afro-futuristische hiernamaals goedkeurend naar luistert. Haar teksten zijn activistische en filosofische commentaren op geschiedenis, bewustzijn, identiteit en politiek. 

Moor Mother is actief sinds 2012 en intussen alweer toe aan haar negende langspeler ‘The Great Bailout’. Een conceptplaat waarin ze ongemakkelijke historische taferelen schetst. De titel verwijst naar het astronomische bedrag dat Groot-Brittannië in 1835 aan slaveneigenaren uitbetaalde als schadevergoeding toen de slavernij werd afgeschaft. Een bedrag dat zo’n groot gat sloeg in de Britse schatkist dat het pas in 2015 helemaal was afbetaald. Met belastinggeld, uiteraard.

Sun Ra Arkestra

Hij was een van de belangrijkste figuren in de avant-garde jazz van de jaren 60, samen met artiesten als Ornette Coleman, John Coltrane en Albert Ayler. Vanaf het midden van de jaren 50 leidde Sun Ra The Arkestra (een opzettelijke her-spelling van “orkest”), een ensemble met een steeds veranderende line-up en naam. Zijn muziek raakte vrijwel de hele geschiedenis van de jazz aan, van ragtime tot swingmuziek, van bebop tot free jazz. Hij was ook een pionier op het gebied van elektronische muziek, ruimtemuziek en vrije improvisatie, en was een van de eerste muzikanten, ongeacht het genre, die uitgebreid gebruik maakte van elektronische keyboards.

Na zijn dood werd het Akrestra geleid door tenorsaxofonist John Gilmore en daarna altsaxofonist Marshall Allen en saxofonist Knoel Scott.

'Strijd der Titanen' belooft een epische avond vol friendly battles tussen Belgische spoken word-artiesten. We geven een podium aan zowel de grote namen uit het genre als aan een nieuwe generatie die alsmaar luider en scherper klinkt. 

Met artiesten als Esohe Weyden, Hind Eljadid, Bekvegter, Lisette Ma Neza, Samira Saleh, Soukaïna Bennani, Mon, Seckou Ouologem, Manu Moreau, Siebrand, Giovanni Baudonck, Droge P en Yannick Moyson staan de meest geslepen stemmen van het moment op het podium.

In haar nieuwe boek 'Klassenjustitie. Hoe blind is Vrouwe Justitia?' houdt vast panellid Yasmien Naciri ons juridisch systeem tegen het licht. In haar zoektocht naar rechtszekerheid en gelijke rechten behandelt ze misconcepties, mythes en reële uitdagingen in ons Belgisch rechtssysteem.

Hoe groot zijn de blinde vlekken van rechters en advocaten? In hoeverre is er sprake van een gebrek aan gelijke kansen en toegang tot het recht? Gedragen media zich steeds vaker als rechter? Hoe beïnvloeden zij het oordeel en de perceptie rond rechtszaken? Het zijn slechts enkele thema’s die in dit boek worden besproken. Complex, uitdagend en vooral een aanzet tot kritische reflecties over de fundamenten van onze liberale democratie. Het boek werpt een blik op de onbewuste vooroordelen, systematische ongelijkheid en het gevoel van (on)rechtvaardigheid in onze samenleving. Geen enkel taboe blijft onbesproken en dat doet Naciri door in gesprek te gaan met mensen die burgers verdedigen, oordelen vellen en straffen bepalen.

Naar aanleiding van het boek gaan we in De Arena in gesprek met ons vaste panel, deze keer bijgestaan door cd&v-voorzitter en federaal parlementslid Sammy Mahdi en afdelingsvoorzitter van de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen – afdeling Gent Hans De Waele. 

Het vast panel zijn internationaal strafpleiter Walter Van Steenbrugge en ondernemer Yasmien Naciri. De gesprekken worden gemodereerd door Lisbeth Imbo, het publiek mag (be)oordelen.

Welkom in DE ARENA!

Op dinsdag 29 oktober vergezellen Ibe Rossel, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe presentator Ruth Joos. Samen bespreken ze drie boeken, zorgvuldig geselecteerd door onze redactie.

Als Vooruitlezer mogen we deze maand Lize Spit verwelkomen, die een fragment zal lezen uit haar langverwachte nieuwe boek: 'Autobiografie van mijn lichaam'. Verder wordt de avond muzikaal opgeluisterd en tijdens de tombola maak je bovendien kans om één van de besproken titels te winnen.

Kinderen hebben terecht rechten, vastgelegd in het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, maar dat mag niet betekenen dat verantwoordelijkheid uit het oog verloren wordt. Naast het recht op inspraak en bescherming, hebben kinderen ook de plicht om onze regels en waarden te respecteren. Dus, wie grijpt in als dat misloopt? De ouders, de school, de politie of de rechtbank?

Daarbovenop rijst de vraag hoe we omgaan met culturele tradities die botsen met kinderrechten. Tradities kunnen nooit een excuus zijn om die rechten te schenden. 

Aan wie is het - ouders, leraren, beleidsmakers, politie, rechters ? – om grenzen te stellen? Hoe begeleiden we de jeugd naar een toekomst waarin rechten en plichten hand in hand gaan? Waar vinden we elkaar? 

Als gasten verwelkomen we schrijver en journalist Margot Vanderstraeten en voorzitter van het Kinderarmoedefonds Noël Slangen. Ons panel bestaat uit Walter Van Steenbrugge en Amir Bachrouri. Lisbeth Imbo modereert. Het publiek (be)oordeelt.

Welkom in De Arena!