Cult of Luna (SE)

Al bijna 30 jaar staan de Zweedse titanen Cult Of Luna aan de top van de post-metalscene. Ze brengen de ene klassieke plaat na de andere uit en exporteren hun epische sound naar de verste uithoeken van de wereld. Je zou kunnen stellen dat ze zowat het hele genre hebben uitgevonden, samen met andere cult bands als ISIS en Neurosis.

Cult Of Luna's albums zijn vaak gecomponeerd rond een centraal thema. Ze zijn allemaal uniek en tegelijkertijd toch onderdeel van een groter, nog boeiender geheel, waardoor het bereik van de band met elke dissonante noot groter wordt en ze hun grip op de scene keer op keer versterken. 

De 'Vertikal'-saga, die in 2013 in twee opeenvolgende delen werd uitgebracht, onderzocht de steeds grotere afhankelijkheid van de mensheid van technologie en “de machine” in een kronkelend monolithisch oeuvre dat de nalatenschap van de band als een gewiekste critici van de maatschappij versterkte. Tegelijkertijd diende het album als een nieuwe soundtrack voor Fritz Lang's cultklassieker ‘Metropolis’, waarin thema's van technologische en economische vervreemding werden verkend die vandaag de dag, bijna 100 jaar later, angstaanjagend accuraat klinken. 

‘Mariner', hun samenwerking met muzikaal genie Julie Christmas uit 2016, is een van de beste platen van het afgelopen decennium. Mariner werd alom geprezen en gaf geluid aan een dystopische reis naar de diepste kern van het heelal, waar het licht van de zon en het gezond verstand van de mens overblijfselen zijn uit een ver verleden. De band luidde de bel over hoe technologische vooruitgang, wanneer deze ongebreideld blijft, middelen en doelen kan vervormen en verwarren, en de over verschrikkingen die zich achter deze schijnbaar positivistische denkwijze kunnen verschuilen. 

De ontkoppeling tussen machine en de mens en de verschrikkingen van cognitieve dissonantie werden ook verkend op het volgende album van de band, 'A Dawn To Fear'; een uitgestrekt meesterwerk van 80 minuten speeltijd, een onderneming van kolossale proporties die huivert en schokt, verplettert en troost onder het gewicht van tracks die zo glorieus episch zijn dat ze een hoog keurmerk van het post-metal genre zijn geworden. 

Het laatste album van de band 'The Long Road North' was hun meest viscerale in tijden, en klinkt als een reis naar het noorden in de vergeten Zweedse toendra waar berijpte sneeuw en een ijskoude zon je enige metgezellen zijn, en zwiepende winden niet nalaten om je klappen in het gezicht te geven elke keer als je je kin omhoog houdt. 

Hun ongetwijfeld fenomenale show zal een belangrijk hoogtepunt zijn van de 20e jubileumeditie van dunk! festival en belooft weer een episch geluid en een verenigende show te zijn die ons er allemaal aan moet herinneren dat door muziek iedereen met elkaar in contact komt en alles genezen kan worden.