Goodbye, Kings (IT)

Goodbye, Kings zijn een beetje een vreemd geval. Afkomstig uit Milaan en onbekend bij de meesten buiten de Italiaanse post-rock kringen, waar ze een begrip blijven, hebben ze door jaren en jaren van hard werken, hun “big band” compositorische aanpak aangescherpt die zowel uniek eigenaardig als positief indrukwekkend is. Schommelend tussen 10 en 20 muzikanten weerklinken hun orkestrale sonische constructies met Godspeed-achtige grandeur, fascineren ze met Grails-achtige complexiteit en verbijsteren ze met Mogwai-achtige rariteit met een vleugje stijlvolle elegantie.

De composities van Goodbye, Kings, die gewaardeerd worden om hun filmische en meeslepende kwaliteit, bewegen delicaat tussen etherische catharsis en soundtrack, en bezitten een bijna surrealistische kwaliteit die herinneringen oproept aan “niet-geleefde” verledens. Deze suspensevolle soundtracks zijn een waar huzarenstukje voor alle zintuigen. Ze zijn zo suggestief dat ze beelden kunnen materialiseren voor de ogen van de luisteraar, en hen meevoeren door verre toekomsten en dichterbij gelegen verledens, alsof ze reizen in een sonische tijdmachine. 

De band beheerst deze “post-rock ensemble”-stijl en presenteert op het aankomende album “Transatlantic // Transiberian” twee suites van elk 20 minuten, die elk hun gelijknamige reis over continenten en culturen beschrijven. Transatlatic advance doet sterk denken aan een reis op zee, met de piano en gitaar die het gedreun van de golven nabootsen, voordat een georkestreerde chaos van gitaren, bas, percussies, piano, sax en strijkers aan de luisteraar trekt en sleurt, en de onvoorspelbaarheid van de stromingen, de veranderlijkheid van het weer en het gevaar dat daaronder schuilt oproept. Transiberian gaat verder waar Transatlantic ophield, maar met een meer lineaire aanpak, die sterk doet denken aan de figuratieve treinrails waarnaar de naam verwijst, en die de luisteraar meeneemt op een reis door de bevroren grenzeloze uitgestrektheid van de Siberische toendra. Opnieuw echoën gitaren en piano de cadans van een trein voordat het nummer evolueert, explodeert en oplost in een wervelwind van geluiden en beelden. Dit nummer slaagt er op de een of andere manier in om meer ingetogen en toch explosiever te zijn, met zijn vurige finale die het album afsluit met een knal, die nog lang nazindert in de luisteraar nadat het album zijn melancholische afscheid heeft genomen. 

10 muzikanten werkten samen aan dit album, dat de band integraal zal uitvoeren in het iconische decor van de Theaterzaal. Er staan 10 muzikanten op het podium, waaronder piano, synths en een blazerstrio, die dit album tot leven zullen brengen in een vlaag van delicate crescendo's en bombastische climaxen. Mis deze exclusieve live première van een van de meest meeslepende werken in de post-rock van de afgelopen (en verre) geschiedenis niet. 

Je vindt hen op...
Bandcamp
Facebook
Instagram