I Hear Sirens (US)

Als er één ding is dat we maar niet kunnen begrijpen over I Hear Sirens, dan is het wel hoe het komt dat ze nog steeds niet wereldberoemd zijn. Hun post-rock hoort echt bij de allergrootsten van het genre, tussen de Mogwai's, de Russian Circles, de Ranges en Pelican's, want hun emotionele grip en suggestieve aard is net zo meeslepend als die van de eerder genoemden. I Hear Sirens, de meest cathartische van alle post-rock bands op ons roster, zijn ware meesters van hun vak, waarbij ze luchtige crescendo's moeiteloos mengen met hoekige riffs, voor een geluid dat zowel pittig als zacht is. 

Hun laatste plaat “Acheron” bereikt een nieuw hoogtepunt van brilliantie en laat nog meer van de aangeboren kwaliteiten van de band horen als het gaat om het bouwen van cathartische muren van geluiden en pakkende crescendo's. Van puur gelukzalig tot meer agressief, Acheron verkende een breed scala aan sonoriteiten en “stemmingen” terwijl het nooit terugdeinsde voor post-rock pragmatisme, en leverde klap na klap van elektriserende opbouw-tot-climax geweldigheid! Van de etherische ambiance van “Nocturnal” tot de ijzingwekkende arpeggio's van Pale Rider en de spookachtig mooie progressie van In Absentia, Acheron was een waar huzarenstukje voor elke post-rockliefhebber, en toonde eens te meer aan dat I Hear Sirens bij de reuzen van het genre hoort en met recht hun plaats opeist op de post-rockberg Olympus. 

Je vindt hen op...
Bandcamp 
Facebook
Instagram